Medio februari vertrokken studenten Niels Schreven en Redmer de Vries naar Durban, Zuid-Afrika, om gezamenlijk met studenten aldaar invulling te geven aan de zogenaamde Living Labs binnen het project ‘Bridging the Water’. De twee waren net goed en wel gewend aan hun nieuwe verblijfplaats en werkplek, toen de Coronacrisis hen al weer dwong om te stoppen. Halsoverkop moesten ze het land verlaten en dat ging maar net goed! Een verslag van de studenten zelf.
“We verbleven in appartement in Durban en reisden dagelijks naar de Universiteit. Het project begon net goed te lopen. Het grootste deel van het literatuuronderzoek hadden we afgerond en we waren begonnen om een Anammox bioreactorsysteem op te zetten op de universiteit in Durban. Vanaf dat moment begon de Coronacrisis ons parten te spelen.
In Nederland was er toen al een flink aantal besmettingen maar in Zuid-Afrika nog bijna geen. De universiteit in Durban had al wel strenge maatregelen getroffen met betrekking tot de veiligheid van mensen in het gebouw en in de laboratoria. Enkele dagen later hield de president van Zuid-Afrika een toespraak op de televisie. Hieruit werd duidelijk dat enkele scholen en plekken waar veel mensen bijeenkomen gesloten zouden worden. Ook hoorden we dat we ons moesten laten testen op Corona omdat we na 15 februari het land waren binnengekomen. De dagen daarna nam de dreiging snel toe. Het aantal besmettingen steeg en er werd gevraagd om afstand van elkaar te houden, niet meer op drukke plekken te komen en niet met het openbaar vervoer te reizen. Nog een dag later hebben we intensief overlegd met het CEW en de universiteit van Durban en besloten dat er geen andere optie was dan naar Nederland terug te keren.
We hebben CEW gevraagd om vliegtickets naar Nederland te boeken en tot onze verbazing konden we een dag later al vliegen! Om 17.00 uur hoorden we dat we de volgende ochtend om 8.00 uur op het vliegveld van Durban moesten staan. Dit kwam wel een beetje als een schok omdat we nog niks ingepakt en schoongemaakt hadden. Bovendien hadden we uit voorzorg een aardige voedselvoorraad aangelegd. Deze hebben we uiteindelijk weggegeven aan collega’s. Zij hebben het eten onderling verdeeld en een groot deel naar de voedselbank gebracht. Daarna hebben we snel onze koffers gepakt en het appartement schoongemaakt. De volgende ochtend hebben we eerst op de universiteit onze tickets uitgeprint en vervolgens zijn we afgereisd naar het vliegveld. De reis is erg goed verlopen, het grootste deel met mondkapjes op. Korte tijd na onze terugkomst in Nederland ging het land helemaal op slot en hadden we dus niet meer naar huis gekund!
We willen het CEW graag uit de grond van ons hart bedanken en wel in het bijzonder Yvette en Jeroen. Zij hebben het mogelijk gemaakt dat we zo snel naar Nederland konden terugkeren. Ook willen we Karolina en Marco erg bedanken voor de supergoede begeleiding. We hebben een prachtig avontuur beleefd in Zuid-Afrika met de stage en alles eromheen. Jammer dat het zo snel afgelopen was. We hopen dat iedereen gezond blijft en goed door deze vreemde tijden komt.
Niels Schreven en Redmer de Vries”
